انتقال خون در سفر
انتقال خون
انتقال خون یک مداخله نجات بخش محسوب می شود. اگر به درستی استفاده شود، زندگی را نجات می دهد و سلامتی را بهبود می بخشد. هرچند، انتقال خون، خطر بالقوه واکنشهای تاخیری یا حاد و عفونتهای انتقالی از خون را به همراه دارد و باید تنها برای شرایط مرتبط با درمان یک بیماری حاد استفاده شود که امکان درمان یا پیشگیری از راه های موثر دیگر وجود نداشته باشد.
برای مسافران، نیاز به انتقال خون اغلب همیشه در نتیجه شرایط اورژانسی دیده می شود که خون زیادی از دست داده باشند مانند:
- جراحت های ناشی از تصادف مثل تصادف های جاده ای
- موارد اورژانسی مربوط به زنان و زایمان
- خونریزی های شدید معده و روده
- جراحی های اورژانسی
بی خطر بودن خون و محصولات خونی به عوامل کلیدی زیر بستگی دارد:
- تامین خون و فراورده های خونی بی خطر از طریق انتخاب اهداکنندگان رایگان داوطلب از جمعیتهای کم خطر که به طور مرتب خون اهدا می کنند، آزمایش تمام خونهای اهدایی برای عفونتهای انتقالی از راه خون و ذخیره و انتقال درست در تمام مراحل جمع آوری تا تزریق در یک سیستم با کیفیت مناسب.
- تجویز مناسب (تنها زمانی که درمان دیگری وجود نداشته باشد)، تطبیق دوسویه بین واحد خون و گیرنده و تجویز بی خطر خون و فراورده های خونی با شناسایی درست بیمار
در بسیاری از کشورها، خون و فراورده های خونی بی خطر ممکن است در دسترس تمامی مراکز درمانی قرار نداشته باشند. علاوه بر این، شواهد به دست آمده از مناطق مختلف دنیا میزان تغییرات قابل توجه الگوهای بالینی مصرف خون بین بیمارستان های مختلف، متخصصان بالینی مختلف و حتی پزشکان مختلف در یک حوزه تخصصی را نشان می دهند به این معنی که خون و فراورده های خونی اغلب در موارد غیرضروری مصرف شده اند.
زمانی که انتقال خون به درستی انجام شود سالانه جان میلیونها تن را نجات می دهد و انتقال خون خطرناک-در نتیجه عدم سازگاری خون، حجم خون انتقال داده شده یا انتقال عفونت هایی مثل هپاتیت ب (HBV)، هپاتیت سی (HCV)، HIV، مالاریا، سفیلیس یا بیماری شاگاس می توانند به واکنش شدید در بدن گیرنده منجر شوند.
درمان اولیه خونریزیهای عمده، مانع از خونریزی بیشتر می شود و باعث بازگردانی هرچه سریعتر حجم خون از دست رفته می شود تا خون رسانی و اکسیژن رسانی به بافتها انجام شود. این کار تا زمانی که بتوان خونریزی را کنترل کرد، نیاز به انتقال خون به بیمار با حجم زیادی از مایعات جایگزین دارد. برخی از بیماران سریع پاسخ می دهند و پس از انتقال کریستالوییدها یا کلوییدها وضعیت پایداری پیدا می کنند و نیاز به انتقال خون ندارند.
در مناطق مالاریاخیز، خطر زیادی وجود دارد که با انتقال خون مالاریا منتقل شود. ممکن است تجویز درمانهای روتین برای مالاریا برای بیمارانی که انتقال خون دریافت کرده اند، لازم باشد .
موارد احتیاطی
- مسافران باید کارت پزشکی یا مدارک دیگری به همراه داشته باشند که نشان دهد گروه خونی آنها چیست و در مورد مشکلات پزشکی کنونی یا درمان آنها اطلاعات دهد.
- کسانی که شرایط خاص دارند و ممکن است نیاز به انتقال خون داشته باشند، نباید به سفرهای غیرضروری بروند.
- افرادی که تحت درمان کم خونی قرار دارند، باید داروهای مورد نیاز را با خود ببرند تا کم خونیشان بدتر نشود.
- مسافران باید تمام اقدامات احتیاطی را رعایت کنند تا در تصادفات جاده یا سوانح دیگر مجروح نشوند .
- مسافران باید از قبل برای کمک و مشاوره در صورت موارد اورژانسی در کشور مقصد، آدرس و شماره تماس داشته باشند.
- مسافران باید در موارد ضروری، در مورد روش های جایگزین انتقال خون با پزشک خود صحبت کنند.
مسافرانی که بیماری مزمن مثل تالاسمی یا هموفیلی دارند که ممکن است نیاز به انتقال منظم خون یا محصولات مشتق پلاسما داشته باشند باید پیش از سفر در مورد کنترل شرایط خود مشاوره پزشکی بگیرند. آنها باید در کشور مقصد، مراکز پزشکی مناسب را شناسایی کنند و در صورت لزوم محصولات بی خطر مرتبط را با خود به همراه داشته باشند.