تب زرد
علتویروس تب زرد (یک آربوویروس از جنس فلاوی ویروس)
نحوه انتقال تب زرد در نواحی شهری و روستایی آفریقا، آمریکای جنوبی و آمریکای مرکزی رخ می دهد. در نواحی جنگلی و بیشه ای، میمون ها مخزن اصلی عفونت هستند و این ویروس از طریق پشه ها بین میمون ها و گاهی اوقات به انسانها منتقل می شود. این پشه ها در ساعات روز نیش می زنند. در محیط های شهری پشه ها این ویروس را بین انسان ها انتقال می دهند و انتشار عفونت به نواحی شهری پرجمعیت می تواند منجر به اپیدمی گسترده تب زرد شود. در آفریقا، یک الگوی حدواسط از انتقال در دشت های مرطوب شایع است که در آن پشه ها انسان ها و میمون ها را آلوده می کنند و سبب شیوع محلی تب زرد می شوند. 
ماهیت بیماریگرچه اکثر عفونت ها بدون علامت هستند برخی از آنها منجر به بیماری حاد دو مرحله ای می شوند. در مرحله اول تب، درد عضلانی، سردرد، لرز، بی اشتهایی، حالت تهوع و/ یا استفراغ وجود دارد که اغلب با برادی کاردی همراه است. پس از چند روز، مرحله دوم بیماری در 15% از بیماران توسعه می یابد که شامل تب، توسعه یرقان، درد شکمی، استفراغ و تظاهرات هموراژیک می باشد؛ نیمی از این بیماران 14-10 روز پس از آغاز بیماری جان خود را از دست می دهند. 
توزیع جغرافیایینواحی گرمسیری آفریقا، آمریکای مرکزی و جنوبی (نقشه). انتقال عفونت می تواند تا ارتفاع 2300 متری در آمریکا و احتمالا تا ارتفاعات بالاتر در آفریقا رخ دهد. کشورها یا نواحی که تب زرد در آنها وجود دارد به مراتب بیش از آن چیزی است که بطور رسمی گزارش شده است. در برخی کشورها ممکن است موارد تب زرد به دلیل پایش نامناسب یا پوشش بسیار بالای واکسیناسیون بر علیه تب زرد گزارش نشده باشد. بازنگری طبقه بندی خطر برای توصیه واکسیناسیون تب زرد در کشورها و نواحی مختلف در ویرایش امسال منعکس شده است (ارزیابی خطر سفر را انجام دهید). 
خطر برای مسافرانبطور کلی واکسیناسیون تب زرد در کشورها یا نواحی دارای خطر پایین برای مواجهه با ویروس تب زرد توصیه نمی شود. با این حال حتی در نواحی کم خطر، اگر مسافر در مسیر سفر خود در معرض پشه های زیادی قرار دارد (مثلا مسافرت درازمدت در نواحی روستایی)، بهتر است واکسیناسیون در نظر گرفته شود (ارزیابی خطر سفر را انجام دهید).   
اقدامات احتیاطیاز نیش پشه دوری کنید؛ بیشترین خطر انتقال تب زرد در طی روز و اوایل غروب است .
واکسنواکسن 17D که از یک سویه ویروسی ضعیف شده ساخته شده است تنها واکسن تجاری موجود برای تب زرد است. این واکسن بصورت یک دز تزریقی زیرپوستی (یا داخل عضلانی) ارائه می شود. واکسن تب زرد بسیار موثر است (نزدیک 100%). تمام افراد 9 ماهه یا بالاتر که در نواحی یا کشورهای پرخطر برای تب زرد زندگی می کنند بهتر است این واکسن را دریافت کنند. 

اقدامات احتیاطی و موارد منع مصرف

به استثنای موارد نادر بیماریهای احشایی و نوروتروپیک وابسته به واکسن (بخش زیر را ببینید)، واکسن 17D عموما ایمن در نظر گرفته می شود. با این حال، در برخی از افراد واکسینه شده عوارض سیستمیک خفیف نظیر بی قراری و سردرد ایجاد می شود. موارد منع مصرف عبارتند از: آلرژی به پروتئین تخم مرغ، نقص سیستم ایمنی (مادرزادی یا اکتسابی) و عفونت HIV علامت دار. از لحاظ تئوریک، اگر واکسن در طی بارداری ارائه شود احتمال آسیب به جنین وجود دارد؛ به دلیل خطر انتقال ویروس 17D به نوزاد و بروز انسفالیت بهتر است از واکسیناسیون مادر شیرده اجتناب شود. این مخاطرات باید در مقابل خطر مادر غیرواکسینه و سفر به ناحیه پرخطر برای مواجهه با ویروس تب زرد سنجیده شوند. بطور کلی باید به زنان باردار یا شیرده توصیه شود که به چنین مناطقی سفر نکنند. 

واکنش های حساسیت بیش از حد نادر هستند (بویژه واکنش های آنافیلاکتیک). در عین حال، واکسن در تخم مرغ نطفه دار تولید شده است و برای افرادی که سابقه عدم تحمل تخم مرغ یا واکنش های آلرژیک شدید به فرآورده های دارای تخم مرغ دارند این واکسن ممنوع است.  

انسفالیت به عنوان یک عارضه نادر پس از واکسیناسیون گزارش شده است (بویژه در نوزادان زیر 6 ماه). در نتیجه، این واکسن برای نوزادان زیر 6 ماه ممنوع است و برای نوزادان 8-6 ماهه توصیه نمی شود بجز در طی اپیدمی که خطر انتقال تب زرد ممکن است بسیار بالا باشد. 

بیماری احشایی وابسته به واکسن عارضه نادری است که اخیرا پس از اولین ایمونیزاسیون با واکسن 17D   گزارش شده است. این بیماری در عرض 10 روز پس از ایمونیزاسیون آغاز می گردد و روند پاتولوژیک آن با نارسایی شدید در چند اندام همراه می باشد و نرخ مرگ و میر کلی بیش از 60% است. عوامل خطر شناخته شده عبارتند از: سابقه بیماری تیموس (مانند تیموما[1] یا تیمکتومی) و سن 60 سال به بالا. در آمریکا، خطر ابتلا افراد 70 سال به بالا به بیماری احشایی پس از دریافت واکسیناسیون بر علیه تب زرد 2/4 مورد به ازای هر 100000 دز واکسن تخمین زده می شود. 

افزایش بروز بیماری نوروتروپیک وابسته به واکسن (نظیر مننژیوانسفالیت، انسفالومیلیت منتشر حاد و سندرم گلین- باره) در نوزادان زیر6 ماه و افراد 60 سال به بالا گزارش شده است. میزان بیماری نوروتروپیک وابسته به واکسن در مسافران آمریکایی و اروپایی بین 0/13 تا 0/8 به ازای هر 100000 دز گزارش شده است.

واکسیناسیون تب زرد برای مسافران برخی کشورها الزامی است و برای تمام مسافران کشورها یا نواحی پرخطر برای انتقال تب زرد توصیه می شود (ارزیابی خطر سفر را انجام دهید). غالبا خطر انتقال تب زرد به افراد غیرواکسینه که از نواحی یا کشورهای پرخطر بازدید می کنند بیش از خطر عوارض وابسته به واکسن است. هر چند واکسیناسیون تب زرد باید به عنوان یک استراتژی پیشگیرانه کلیدی تشویق شود، بررسی مسیر سفر و ارزیابی دقیق خطر بالقوه بیماری سیستمیک پس از واکسیناسیون تب زرد حائز اهمیت است. 

بر اساس ارزیابی دقیق مسیر سفر باید دقت شود که واکسیناسیون تب زرد برای افرادی که در معرض عفونت نیستند تجویز نشود. گرچه بطور کلی واکسیناسیون برای مسافران نواحی کم خطر توصیه نمی شود، هر گونه خطری (مثلا، در نتیجه سفر طولانی مدت یا مواجهه شدید با نیش پشه) باید در مقابل عوامل خطر فردی برای عوارض وابسته به واکسن (مثلا، تغییر وضعیت سیستم ایمنی بدن) سنجیده شود. 

نوع واکسنزنده، ضعیف شده
تعداد دزیک دز 0/5 میلی لیتری
دز تقویتی

در حال حاضر هر 10 سال (اگر صدور مجدد گواهی واکسیناسیون الزامی است) 

طبق آخرین دستورالعمل احتیاجی به دوز تقویتی برای صدور مجدد گواهی واکسیناسیون نمی باشد

موارد منع مصرفنوزادان زیر 6 ماه؛ سابقه آلرژی به تخم مرغ یا هر یک از اجزای واکسن، یا حساسیت شدید به دز قبلی واکسن؛ تیوما یا سابقه تیمکتومی؛ نقص سیستم ایمنی ناشی از مصرف دارو، بیماری یا عفونت علامت دار HIV.   
عوارض جانبی بندرت، عوارض نورولوژیک (انسفالیت) یا نارسایی چند- اندام مشابه با تب زرد ناشی از ویروس تیپ- وحشی 
پیش از عزیمتگواهی بین المللی واکسیناسیون 10 روز پس از واکسیناسیون معتبر می شود. 
توصیه شده برایتمام مسافران کشورها یا نواحی پرخطر برای انتقال تب زرد و زمانی که واکسیناسیون برای ورود به کشور مورد نظر الزامی است. 
اقدامات احتیاطی ویژهبرای نوزادان 8-6 ماهه توصیه نمی شود بجز زمانی که خطر انتقال ویروس تب زرد بسیار بالا است. در این گروه سنی مزایا و معایب واکسیناسیون باید بدقت پیش از واکسیناسیون سنجیده شود. بهتر است در طی بارداری یا شیردهی از ارائه این واکسن اجتناب شود. با این حال، زنان باردار یا شیرده ممکن است در طی اپیدمی یا سفر به کشورها یا نواحی پرخطر واکسینه شوند. 

برای گواهی بین المللی واکسیناسیون، بخش "واکسیناسیون های الزامی" را ببینید.

[1] نوعی تومور نادر