سرخجه
علتویروس سرخجه یک توگاویروس از جنس روبی ویروس می باشد. 
نحوه انتقالویروس سرخجه از طریق مسیر تنفسی منتقل می شود و این ویروس در مخاط نازوفارنژیال و گره های لنفاوی موضعی تکثیر می شود. انسان ها تنها میزبان شناخته شده هستند.
ماهیت بیماریابتلا به سرخجه با بثورات اریتماتوز موقتی، التهاب ملتحمه، التهاب مخاط بینی، لنفادنوپاتی پست- اوریکولار[1] و ساب- اکسیپتال، تب پایین و حالت تهوع توصیف می شود. عفونت مادرزادی سرخجه و سندرم مادرزادی سرخجه (CRS) بوسیله عفونت در اوایل بارداری ایجاد می شوند. درست پیش از لقاح و در طی 10-8 هفته اول بارداری، عفونت سرخجه ممکن است منجر به نقایص کشنده در 90% موارد شود و اغلب باعث سقط جنین یا مرده زایی می شود. گرچه بار جهانی CRS بخوبی مشخص نشده است، تخمین زده می شود که هر ساله بیش از 100,000 مورد در کشورهای در حال توسعه رخ می دهد. 
توزیع جغرافیاییسراسر جهان. 
خطر برای مسافرانمسافرانی که در مقابل سرخجه مصونیت ندارند ممکن است در بازدید از کشورهایی با پوشش واکسن نامطلوب در معرض خطر قرار گیرند. باید برای محافظت از زنانی که ممکن است در طی سفر باردار شوند توجه ویژه ای لحاظ شود.   
واکسن

ایمنی و اثربخشی واکسن های سرخجه دارای مجوز بین المللی اثبات شده است، این واکسن ها بر اساس سویه ضعیف شده و زنده RA27/3 ویروس سرخجه بوده و در سلولهای دیپلوئید انسانی تکثیر شده اند و تنها پس از یک دز محافظت 100-95 درصدی ایجاد می کنند (احتمالا برای مادام العمر). پس از طراحی و اجرای برنامه واکسیناسیون با این واکسن ها، سرخجه و CRS تقریبا از بسیاری از کشورها ناپدید شده اند. واکسن ها ضعیف شده دیگری در چین و ژاپن موجود هستند. 

واکسن سرخجه بصورت تجاری به فرم تک- ظرفیتی، بصورت یک واکسن ترکیبی دو- ظرفیتی همراه با واکسن سرخک، بصورت واکسن سه- بنیانی ظرفیتی (سرخک/اوریون/ سرخجه) و در برخی کشورها بصورت واکسن چهار- بنیانی ظرفیتی (سرخک/اوریون/سرخجه/آبله مرغان) موجود می باشد. واکسن های حاوی سرخجه معمولا در سن 15-12 ماهگی ارائه می شوند ولی ممکن است به اطفال 9 ماهه نیز ارائه شوند. 

اساسا بهتر است از واکسیناسیون زنان باردار با واکسن سرخجه اجتناب شود و در یکماه اول دریافت این واکسن به دلیل ریسک تئوریک CRS ناشی از واکسن (اثبات نشده است) بهتر است از بارداری اجتناب گردد. 

[1] واقع در پشت لاله گوش