طب سفر

کودکان خردسال

مالاریای فالسی پاروم برای کودکان خردسال از فوریتهای پزشکی به شمار می رود زیرا به سرعت کشنده می شود. علائم اولیه مشخص نیستند و تشخیص آنها مشکل است و ممکن است در ساعتهای بروز اولیه علائم، مشکلات خطرناک مشاهده شوند. اگر کودک در عرض 3 ماه (یا به ندرت دیرتر) از سفر به مناطق مالاریا خیز، تب داشت باید فورا مراقبتهای پزشکی انجام شود. تایید آزمایشگاهی تشخیص باید فورا انجام شود و درمان با داروهای ضد مالاریای موثر هر چه زودتر شروع شود. پزشکان باید در نوزادان، حتی اگر بیماری بدون تب بود به مالاریا مشکوک شوند. به والدین باید مشاوره داده شود تا کودکان و نوزادان را به مناطق پرخطر مالاریای فالسی پاروم نبرند. اگر ناگزیر از سفر بودند باید به دقت کودک را از نیش پشه محافظت کنند و داروهای پیشگیرانه مناسب به کودکان بدهند. مسافرتهای طولانی مدت باید با تنظیم دوز داروهای پیشگیرانه مطابق با افزایش وزن نوزاد و کودک رو به رشد همراه باشد.

جلوگیری از نیش پشه برای کودکان خردسال

باید نوزادان را تا آنجا که ممکن است بین غروب و طلوع خورشید، درون پشه بندهای تیمار شده با حشره کش نگهداری کنند. دستور عمل تولید کننده برای استفاده از دورکننده های حشرات باید به  دقت دنبال شود و از دوزهای توصیه شده فراتر نرود.

داروهای پیشگیرانه برای کودکان خردسال

کلروکین و مفلوکین برای شیردهی مناسبند. باید به کودکان شیرخوار هم علاوه بر کودکانی که شیرخشک می خورند، داروهای پیشگیرانه داده شود زیرا آنها با داروهای پیشگیرانه شیر مادر ایمن نخواهند شد. دوز دارو برای کودکان باید بر اساس وزن آنها تنظیم شود و قرص ها باید در صورت لزوم خرد و پودر شوند. طعم تلخ قرصها را می توان با مربا یا خوراکی های دیگر پوشاند. کلروکین برای نوزادان و کودکان خردسال بی خطر است اما به دلیل مقاومت به کلروکین میزان مصرف آن محدود شده است. مفلوکین را می شود به کودکان با وزن بیش از 5 کیلوگرم داد. کلا آتوواکون-پروگوانیل برای داروهای پیشگیرانه به کودکان کمتر از 11 کیلوگرم توصیه نمی شود زیرا داده های محدودی در اختیار ما قرار دارد؛ در بلژیک، کانادا، فرانسه و ایالات متحده، آتوواکون-پروگوانیل به شیرخواران بیش از 5 کیلو گرم وزن بدن به عنوان داروی پیشگیرانه داده می شود. داکسی سایکلین برای کودکان زیر هشت سال منع مصرف دارد. تمام داروهای ضد مالاریا باید دور از دسترس کودکان نگه داشته شوند و باید در قفسه هایی نگه داری شوند که دسترسی کودکان به آنها وجود ندارد؛ کلروکین مخصوصا در صورت اووردوز سمی است.

درمان کودکان خردسال

کودکانی که به مالاریای فالسی پاروم حاد مبتلا شده اند باید به دقت تحت نظر  بالینی قرار گیرند زیرا ممکن است شرایط آنها به سرعت رو به وخامت برود. هر تلاشی باید انجام شود تا دارو به صورت خوراکی داده شود و اطمینان حاصل شود که دارو خورده شده است. ممکن است مطابق با سیاست ملی از ACT ها به عنوان اولین خط درمان در خارج از کشور استفاده شود. گزینه های درمان خوراکی برای SBET و مسافرانی که به کشور خود برمی گردند شامل آرتمتر-لومفانترین، آتوواکون-پروگوانیل، دهیدروآرتمیسینین-پیپراکین و کینین به همراه کلیندامایسین می شود. کینین به همراه کلیندامایسین یک گزینه درمانی برای کودکان هشت سال و بالاتر محسوب می شود. درمان وریدی و بستری در بیمارستان برای کودکانی در نظر گرفته می شود که نمی توانند به طور مطمئن داروهای ضد مالاریا را مصرف کنند.

کلروکین یا دهیدروآرتمیسینین-پیپراکین یا آرتمتر-لومفانترین را می توان برای درمان p.malariae، p.ovale  یا p.vivax کودکان خردسال بی خطر دانست. محدودیت سن پایینتر برای درمان عود با پریماکین، 6ماه است. اطلاعات مرتبط با بی خطر بودن داروهای پیشگیرانه و درمان کودکان خردسال در جداول این بخش در اپلیکیشن آمده است.