مسافرانی که HIV/AIDS دارند
مسافرانی که HIV/AIDS دارند
در نتیجه پیشرفت در تشخیص و درمان، افراد مبتلا به HIV به طور فزاینده ای می توانند در فعالیتهای مرتبط با سفر که احتمالا آنها را در معرض بیماریهای دیگر قرار می دهد، شرکت داشته باشند.
مشکلات خاص مسافران مبتلا به HIV
- افزایش آسیب پذیری/بیماری زایی به بسیاری از عفونت های گرمسیری
- واکسن ها:
- کاهش پاسخ ایمنی به برخی از واکسن ها
- خطر واکنش های جانبی شدید به واکسن های زنده
- تداخل دارویی
- محدودیتهای سفر به کشورها بر اساس وضعیت HIV
- دسترسی به منابع درمانی به هنگام سفر
دوره طبیعی عفونت HIV
دوره طبیعی عفونت HIV به صورت تکثیر مزمن HIV شناخته می شود که از طریق HIV-RNA پلاسما اندازه گیری و منجر به نقص سیستم ایمنی پیش رونده می شود که با کاهش شمارش لنفوسیتهای CD4 در خون محیطی مشخص می شود. همچنین مشاوره های پیش از سفر به شمارش لنفوسیتهای CD4 (جدول 2) بستگی دارد.
درمان آنتی رتروویروس
درمان آنتی رتروویروسی (ART) مانع از تکثیر HIV (HIV-RNA پلاسما غیرقابل تشخیص می شود) و منجر به بازگشت نسبی ظرفیت ایمنی بدن (افزایش CD4) می شود. ART معمولا شامل سه داروی ضد ویروس می شود. پایبندی جدی به ART ضروری است تا جلوی مقاومت گرفته شود و درمان نباید مختل شود.
ارزیابی های پیش از سفر شامل خطرهای مرتبط با برنامه سفر، ART کنونی، شمارش کنونی CD4 و HIV-RNA پلاسما، سابقه درمان و معاینه بالینی می شود.
به طور ایده آل مسافران باید به رژیم دارویی ART برای حداقل سه ماه قبل از سفرهای طولانی پایبند باشند و HIV-RNA پلاسما (اگر موجود است) باید غیر قابل تشخیص گردد. افرادی که به تازگی برای آنها شمارش سلولهای CD4 <200/mm3 تشخیص داده شده است باید تا زمانی که شمارش با ART افزایش یابد سفر را به تاخیر بیندازند مخصوصا اگر به کشورهایی سفر می کنند که وضعیت بهداشت، سلامت و مراقبتهای پزشکی کافی وجود ندارد. تاخیر آنها خطر عفونتهای مرتبط با سفر، سندروم التهابی بازسازی مجدد سیستم ایمنی[1] دوره سفر را کاهش می دهد و برای مشاهده مقدار تحمل و تاثیر داروهای ضد ویروس زمان می دهد.
اختلال در فعالیتهای روتین روزانه مرتبط با سفر با کاهش پایبندی به درمان ART یا درمان پیشگیرانه برای یک یا بیشتر عفونت فرصت طلب (مثل پنوموسیستیس[2]، مایکوباکتریم، توکسوپلاسما) ارتباط دارد و باید به فرد مسافر در این باره مشاوره داده شود.
اگر سفر شامل تغییر محدوده زمانی می شود لازم است تطبیق برنامه دوز دارویی رعایت شود. فاصله زمانی بین دوزها باید ترجیحا کوتاه شود نه این که بیشتر شود. به طور کلی زمان بندی باید یک ساعت کمتر یا بیشتر در روز تنظیم شود تا زمانی که زمان دوز دارویی مناسب به دست آید. برای سفرهای کوتاه (2-1 هفته ای)، شاید ساده تر باشد که همان دوز کشور مبدا رعایت شود. برای داروهای ضد رتروویروسی دیگر که می توان در دمای اتاق نگهداری کرد هیچ محدودیت نگهداری خاصی وجود ندارد.
جدول 2- مشاوره پیش از سفر مطابق با شمارش CD4
| شمارش CD4 | نکته های مهم مشاوره |
| بیشتر از 350 در میلی متر مکعب | آب و غذا باید بهداشتی باشند، اگر مسافر از داروهای ART مصرف می کند: اثرات متقابل آنها، پایبندی به داروهای پیشگیرانه ایزونیازید برای سل در صورت تشخیص آن |
| بین 200 تا 350 در میلی متر مکعب | بهداشت آب و غذا در صورت مصرف ART: واکنشهای متقابل، پایبندی به مصرف دارو اگر مصرف ART موفقیت آمیز نباشد: برای سفرهای طولانی تر از داروهای پیشگیرانه پنوموسیستیک استفاده کنید ایزونیازید پیشگیرانه برای سل اگر مشخص شود که تاثیر واکسن کاهش یافته واکسیناسیون تب زرد: پرهیز شود مگر آن که در معرض مواجهه شدید این بیماری باشید |
| کمتر از 200 در میلی متر مکعب | بهداشت آب و مواد غذایی خطر ابتلا به عفونتهای فرصت طلب، ART و کو-تریموکسازول برای درمان پیشگیرانه اولیه پنوموسیستیس و اسهال باکتریایی و توکسوپلاسموز درمان پیشگیرانه ایزونیازید برای سل اگر تشخیص داده شود که تاثیر واکسن کاهش یافته است از واکسن تب زرد پرهیز کنید تا زمانی که نتیجه درمان ART با موفقیت همراه نباشد و شمارش CD4 بالای 200 در میلی متر مکعب نباشد از سفرهای طولانی مدت پرهیز کنید اگر از ART استفاده می کنید: به واکنش داروها و پایبندی به آنها توجه کنید |
| کمتر از 50 در میلی متر مکعب | بهداشت آب و مواد غذایی خطر ابتلا به عفونتهای فرصت طلب، ART و کو-تریموکسازول برای درمان های پیشگیرانه اولیه پنوموسیستیس و اسهال باکتریایی و توکسوپلاسموز درمان پیشگیرانه ایزونیازید برای سل اگر تشخیص داده شودکه تاثیر واکسن کاهش یافته است از واکسن تب زرد پرهیز کنید تا زمانی که نتیجه درمان ART با موفقیت همراه نباشد و شمارش CD4 بالای 200 در میلی متر مکعب نباشد از سفرهای طولانی مدت پرهیز کنید اگر از ART استفاده می کنید: به واکنش داروها و پایبندی به آنها توجه کنید |
مسافران باید درک کنند که اگر مجبور شدند که ART را قطع کنند (در مواردی که دارو در شرایط اورژانسی مثل فجایع طبیعی یا جنگهای داخلی کمیاب می شود) و بیمار داروهای ترکیبی NRTI/NNRTI دریافت می کند، اول باید داروهای NNRTI (افاویرنز یا نویراپین) قطع شود و بعد دو دارو NRTI باید تا 7 روز ادامه یابند و بعد قطع شوند. این "قطع داروی پله پله" خطر قابل توجه (تا 60%) مقاومت مشاهده به NNRTI را در مقایسه با زمانی که هر سه دارو با هم قطع شوند، کاهش می دهد.
بسیاری از داروهای ضد رتروویروس با داروهای دیگر تداخل ایجاد می کنند و زمانی که به مسافران درباره داروهای پیشگیرانه مالاریا و داروهای دیگر مشاوره داده می شود باید این موضوع در نظر گرفته شود.
باید به مسافران یادآوری شود که کپسولهای ریتوناویر[3] باید در یخچال نگهداری شوند اما می تواند حداکثر 28 روز در دمای اتاق (<25 °C) نگهداری کرد و برای دیگر داروهای ضد رتروویروس دستور نگهداری خاصی توصیه نشده است و می توان آنها را در دمای اتاق نگهداری کرد.
در آخر، مسافران باید گواهی مستند از داروهای تجویز شده حیاتی برای خود به همراه داشته باشند اما اشاره ای به عفونت HIV نشده باشد. به آنها توصیه می شود تا به اندازه چند روز دوز داروهای ART را در کیف خود همراه داشته باشند.
محدودیت های سفر
برخی از کشورها برای ورود، اقامت، سکونت یا فعالیت مسافران بین المللی مبتلا به HIV محدودیت های مختلفی دارند. توصیه می شود مسافران مبتلا به HIV در مورد وضعیت خود اطلاعات رسمی از سفارتخانه ها، کنسولگری ها یا منابع مناسب دیگر به همراه داشته باشند.
منابع دارویی خارج از کشور
مسافران مبتلا به HIV باید بیمه نامه پزشکی داشته باشند که شامل پوشش کمکهای خارج از کشور، کمکهای فوریتی و بازگردانی به کشور مبدا می شود. آنها باید گزارشهای پزشکی به همراه داشته باشند و باید در مورد منابع درمانی خارج از کشور به آنها مشاوره داده شود. یک لیست مفید بیش از 3300 سازمان در 175 کشور که به افراد مبتلا به HIV امکان مشاوره و درمان می دهند از طرف تامین کنندگان اطلاعات HIV انجمنهای غیر انتفاعی، راهنمای ملی AIDS (NAM) تهیه شده است که در سایت www.aidsmap.com قابل دسترسی است.
افزایش آسیب پذیری به پاتوژن های خاص و خطر بیماریزایی
افراد مبتلا به HIV، با کاهش شمارش سلولهای CD4 نسبت به بسیاری از پاتوژنها آسیب پذیرند و در معرض خطر بالاتر ابتلا به بیماریهای حاد قرار دارند. عفونتهایی که در میزبانهای سالم از نظر سیستم ایمنی خود به خود رفع می شوند ممکن است برای افراد مبتلا به HIV مزمن و حاد شوند. از این رو، پیشگیری از قرارگیری در معرض بیماریها اهمیت پیدا می کند و از آنجایی که واکسنها تنها برای تعداد محدودی پاتوژن ساخته شده اند ممکن است ایمنی زایی[4] آنها در بیشتر بیماران آسیب پذیر کاهش یابد.
اسهال مسافران
بیماران مبتلا به HIV در برابر بیشتر پاتوژنهای انتقالی از آب و غذا آسیب پذیرند. بیماری زایی و مرگ و میر ممکن است برای آنها بالاتر باشد برای مثال سالمونلای غیر تیفوییدی اغلب باعث ایجاد عفونتهای تهاجمی در بیمارانی می شود که نقص سیستم ایمنی جدی دارند. تک یاخته هایی چون کریپتوسپوریدیوم[5]، ایزوسپورا[6]، سیکلوسپورا[7] و گونه های میکروسپوریدیا[8]) که در مسافران با سیستم ایمنی سالم اسهال های خود محدود شونده ایجاد می کنند ممکن است باعث ایجاد بیماریهای مزمن و فرصت طلب ویرانگر در افراد دچار نقص سیستم ایمنی شوند. بنابراین در این افراد بهداشت مواد غذایی اهمیت زیادی پیدا می کند .
مسافران مبتلا به HIV همراه با نقص سیستم ایمنی خفیف تا شدید در سفر به مناطق دوردست برای فوریت اسهال های خونی یا همراه با تب باید درمان آنتی بیوتیکی تجربی به همراه اطلاعات کامل مصرف آنها را به همراه داشته باشند. نسخه آنتی بیوتیکهای تجویز شده باید با توجه به الگوی مقاومت سالمونلا، شیگلا، اشرشیا کولای و کمپیلوباکتر در منطقه مقصد نوشته شده باشد. فلوروکویینولونها و کوتریموکسازول در مقابل چندین پاتوژن روده ای فعالند و تداخل قابل توجهی با داروهای ART ندارند. آزیترومایسین نیز انتخاب خوبی محسوب می شود مخصوصا برای کسانی که به آسیا سفر می کنند. هرچند، دیگر آنتی بیوتیک های ماکرولید ممکن است تداخل قابل توجهی با داروهای ART داشته باشند و در صورت استفاده این نکته باید در نظر گرفته شود. اگر علائم بیماران بعد از 48-24 ساعت فروکش نکرد باید به دنبال مراقبت های پزشکی خاص باشند.
سل
بیماران مبتلا به HIV پس از قرارگیری در معرض مایکوباکتریوم توبرکلوزیس[9] یا فعال شدن مجدد عفونت نهفته، خطر بالاتری برای ابتلا به سل فعال دارند. مسافران مبتلا به HIV باید برای عفونتهای پنهان سل و تماس نزدیک (خانگی) با سل آزمایش شوند و با درمان پیشگیرانه ایزونیازید (IPT) درمان شوند البته با این شرط که سل فعال نداشته باشند. واکسن BCG نباید به آنها زده شود، چه این افراد HIV مثبت، علائم را نشان دهند یا نشان ندهند.
پاتوژن های دیگر
در صورت ابتلا به لیشمانیا[10] (عفونت تک یاخته ای که با مگس شنی منتقل می شود)، مالاریا (با نیش پشه منتقل می شود)، تریپانوزوم[11] و قارچها مخصوصا هیستوپلاسموز[12]، کوکسیدیومایکوز[13] (آمریکا) و پنیسیلیوم مارنفی (جنوب شرقی آسیا) آسیب پذیری و/یا بیماریزایی برای این بیماران بالاتر است. اقدامات پیشگیرانه شامل استفاده از پشه بندهای (تیمار شده با حشره کش)، کویلها و دورکننده های حشرات می شود و همین طور جلوگیری از نیش حشرات و دوری از محلهایی که آبهای راکد، خفاش و لانه پرندگان وجود دارند.
واکسن ها
اصول اولیه واکسیناسیون که بر حسب زمان بندی، دوز، ارزیابی میزان پاسخ بدن شامل تمام مسافران می شود نیز شامل افراد مبتلا به HIV می شود. تفاوت هایی که برای واکسن های جداگانه وجود دارد در جدول 3 به طور خلاصه آمده است.
ایمنی زایی
شمارش CD4 پایین و تکرار عفونت HIV با کاهش ایمنی زایی بیشتر واکسنها ارتباط دارد. تیتر آنتی بادی کمی بعد از واکسیناسیون کمتر است و با سرعت بیشتری کاهش می یابد مخصوصا برای کسانی که شمارش CD4 کمتر از 200/mm3 دارند. در صورت امکان، واکسیناسیون علیه بیماریهای مرتبط با سفر باید به تاخیر بیفتد تا زمانی که داروهای ART که منجر به افزایش شمارش CD4 ها (به طور ایده آل بالای 350/mm3) می شوند موفقیت آمیز عمل کنند. برخی از دوره های واکسن نیاز به دوزهای بیشتر یا تقویت کننده دارند که بستگی به نوع واکسن دارد. اگر پیشگیری از مواجهه با بیماری ها امکان پذیر نباشد، باید واکسنهای غیرفعال تجویز شوند حتی برای افرادی که شمارش CD4 پایین دارند و لازم است بعد از بهبود سیستم ایمنی دوباره واکسیناسیون انجام شود.
ایمنی واکسن
بی خطر بودن واکسنها
واکسنهای غیرفعال شده برای افراد مبتلا به HIV بی خطرند. درکل مسافران مبتلا به HIV باید از واکسن های زنده دوری کنند هرچند واکسن تب زرد و سرخک/اوریون/سرخجه[14](MMR) نیز ممکن است به بیمارانی که شمارش CD4 200/mm3 ˃ دارند، داده شود.
مالاریا در بیماران مبتلا به HIV
ممکن است بدتر شدن سرکوب سیستم ایمنی مرتبط با HIV به افزایش بار انگلی منجر شود و آلودگی شدیدتر به مالاریا مشاهده شود. افرادی که دچار سرکوب سیستم ایمنی هستند مانند افراد دیگری که به کشورها/مناطق مالاریا خیز سفر می کنند باید از خود در مقابل مالاریا محافظت کنند و از خطرات آن آگاه باشند، داروهای مناسب پیشگیرانه مالاریا دریافت کنند و در مورد جلوگیری از نیش پشه، مشاوره دریافت کنند؛ اگر متوجه تب شدند باید هر چه زودتر به دنبال تشخیص و درمان باشند .
داروهای پیشگیرانه ترجیحا باید قبل از سفر شروع شوند زیرا ممکن است عوارض جانبی در رژیم دارویی تغییراتی ایجاد کنند. دریافت داروهای پیشگیرانه، جستجوی درمان فوری (در عرض 24 ساعت از شروع تب)، تشخیص قطعی سریع (با استفاده از نمونه های خون مالاریا یا تستهای تشخیص فوری) و درمان موثر همه برای بیماران مبتلا به HIV اهمیت خاصی دارند. مسافرانی که عفونت HIV دارد و مبتلا به مالاریا می شوند باید درمان سریع و موثر ضد مالاریا را مطابق با توصیه هایی که برای مسافران بین المللی می شود، دریافت کنند .
جدول 3- واکسن های پیشگیری برای مسافران مبتلا به HIV
| واکسن | تشخیص | نکته ها |
| آنفولانزا (درون بینی[15]) | منع مصرف دارد | از واکسن های تزریقی غیرفعال استفاده شود از تماس با افراد همخانه واکسیناسینه شده اجتناب شود |
| آنسفالیت ژاپنی (SA-14-14-2) | منع مصرف دارد | |
| سرخک/اوریون/سرخجه (MMR) | برای سرخک و برای مسافران سرم منفی IgG که شمارش CD4 بیشتر از 200 سلول در میلی متر مکعب دارند توصیه می شود برای مسافرانی که سلولهای CD4 مساوی یا کمتر از 200 سلول در میلی متر مکعب دارند، منع مصرف دارد | از بارداری یک ماه پس از واکسیناسیون پرهیز شود شیردهی منع مصرف ندارد تجویز 2 دوز حداقل با فاصله یک ماه از هم تا احتمال محافظت در مقابل سرخک افزایش یابد هیچ داده ای در مورد افزایش عوارض جانبی بعد از واکسیناسیون سرخک برای کودکان آلوده به HIV وجود ندارد اما ممکن است درجه تاثیر برای اوریون یا سرخجه تضعیف می شود افرادی که هم خانه ای[16] مبتلا دارند را می توان واکسینه کرد |
| فلج اطفال (واکسن خوراکی) (OPV) | توصیه می شود | واکسیناسیون فلج اطفال برای تمام مسافرانی که به کشورها یا مناطقی می روند که ویروس پولیوی وحشی گزارش شده است، توصیه می شود (به آدرس http://www.who.polioeradication.org/ casecount.asp مراجعه کنید.) مسافرانی که قبلا سه دوز یا بیشتر OPV یا IPV دریافت کرده اند ممکن است پیش از سفر به این مناطق برایشان دوز بیشتر پیشنهاد شود. افراد ایمن نشده نیاز به دوره واکسیناسیون کامل دارند. OPV برای کودکان مبتلا به HIV منع مصرف ندارد. برای واکسیناسیون می توان از OPV یا IPV برای افراد مبتلا به HIV بدون علائم استفاده کرد. |
| سل (BCG) | منع مصرف دارد | |
| تیفویید (Ty21a) | برای مسافرانی که سلولهای CD4 بیشتر از 200 سلول در میلی متر مکعب دارند، منع مصرف ندارد
| واکسن ViCPSتیفویید غیر فعال در نظر گرفته شود |
| آبله مرغان[17] | آبله مرغان برای افرادی که سرم خون منفی آبله مرغان دارند سلولهای CD4 بیشتر از 200 سلول در میلی متر مکعب دارند، توصیه می شود | بارداری باید به مدت یک ماه بعد از واکسیناسیون به تاخیر بیفتد |
| تب زرد (YF) | اگر خطر قابل توجه تب زرد برای مسافران با CD4 بیشتر از 200 سلول در میلی متر مکعب وجود داشته باشد حتی اگر از رژیم دارویی ART استفاده می کنند توصیه می شود. برای مسافران آلوده به HIV که شمارش CD4 مساوی یا کمتر از 200 سلول در میلی متر مکعب دارند و تحت درمان با بازدارنده هایaCCR5 قرار دارند، توصیه نمی شود | تصمیم گیری برای واکسیناسیون تب زرد باید همیشه با توجه به خطر احتمالی ابتلا به این عفونت گرفته شود گواهی معافیت[18] باید برای افرادی صادر شود که برای واکسن تب زرد به کشورها یا مناطق پر خطر تب زرد منع مصرف دارند توصیه می شود از نیش پشه اجتناب کنند |
واکسن های غیرفعال/توکسوییدها | ||
| وبا (WC/rBS) | برای مسافرانی که به هنگام همه گیری یا بعد از فجایع طبیعی به مناطق پرخطر بیماری سفر می کنند، توصیه می شود | اثربخشی و داده های مرتبط با ایمنی محدودند همین طور در مقابل باکتری اشرشیا کولای تولید کننده سم انتروتوکسین (ETEC) ایمنی ایجاد می کند پاسخ ها برای بیمارانی که شمارش CD4 کمتر از 100 سلول در میلی متر مکعب دارند، ضعیف است باید روی بهداشت آب و غذا تاکید داشته باشند |
| دیفتری/کزاز/سیاه سرفه[19] | توصیه می شود | |
| هپاتیت A | برای مسافران ایمن نشده که به کشورهای پرخطر سفر می کنند مخصوصا کسانی که در گروه های پرخطر قرار دارند توصیه می شودb | اگر منابع امکان دهند به دنبال شواهد و آزمایش سرمی از عفونت طبیعی پیش از واکسیناسیون باشید پاسخهای سرمی در افرادی که سیستم ایمنی سرکوب شده دارندکاهش می یابد اما حتی برای افرادی که CD4 پایین دارند اثربخشی خوبی دارد دو یا سه دوز لازم است ایمنوگلوبولین طبیعی انسانی (HNIG) را برای مسافرانی که سیستم ایمنی به شدت سرکوب شده دارند در نظر بگیرید ممکن است به صورت تک واکسن یا ترکیبی با هپاتیت B داده شود |
| هپاتیت B | برای تمام افرادی که سیستم ایمنی سرکوب شده دارند، توصیه می شود | جدول دوز سه تایی (1،0، 12-2 ماه) ± دوز تقویت کننده مطابق با پاسخ سرولوژی افرادی که به اولین دوره واکسیناسیون پاسخ ندادند (که به صورت ml anti-HBs<10 mlU/ دیده می شود) باید واکسیناسیون دوره دوم را هم دریافت کنند باید در مورد کاهش خطر مشاوره داده شود مخصوصا برای گروههای پرخطر مثل مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند |
| واکسن فصلی آنفولانزا | توصیه می شود | واکسن تزریقی غیر فعال با شروع فصل آنفولانزا توصیه می شود |
| آنسفالیت ژاپنی (JE) | برای مسافرانی که قصد اقامت طولانی مدت در جنوب شرق آسیا یا اقیانوس آرام غربی و برای کسانی که در معرض شدید بیماری در مناطق روستایی این مناطق قرار دارند، توصیه می شود حتی اگر قصد اقامت کوتاه مدت داشته باشند | واکسن ویروس JE غیرفعال شده در فرمالین که از مغز موش گرفته شده است با عوارض جانبی شدید عصبی ارتباط دارد و باید خطر مسافر و نیاز به واکسیناسیون ارزیابی شود واکسن جدید ویروسJE غیرفعال شده برای چند کشور مجوز مصرف دارد اما اطلاعاتی از آن برای افراد آلوده به HIV وجود ندارد
|
| نایسریا مننژیتیدیس[20] | برای زیارت کنندگان حج واکسن آن اجباری است؛ به مسافرانی که به "کمربند مننژیت" آفریقایی مسافرت می کنند، توصیه می شود | واکسن چهارگانه (ACWY) توصیه می شود هیچ شواهدی مبتنی بر افزایش خطر عوارض جانبی برای افراد آلوده به HIV وجود ندارد |
| فلج اطفال، تزریقی (IPV) | توصیه می شود | واکسیناسیون فلج اطفال برای تمام مسافرانی که به کشورها یا مناطق ویروس پولیوی وحشی می روند توصیه می شود (به سایت http://www.polioeradication.org/ مسافرانی که قبلا سه دوز یا بیشتر OPV یا IPV دریافت کرده اند ممکن است پیش از سفر به آنها دوز بیشتر پیشنهاد شود. افراد ایمن نشده به دوره کامل واکسیناسیون نیاز دارند. |
| هاری | برای مسافرانی که در معرض حیوانات هار قرار دارند توصیه می شود | ایمنی سازی عضله ای بیشتر از زیرپوستی توصیه می شود برای مسافرانی که شمارش CD4مساوی یا کمتر از 200 سلول در میلی متر مکعب دارند، باید پاسخ به ایمنسازی ارزیابی شود در صورتی که پاسخ آنتی بادی به صورت >0.5IU/ml نباشد و اگر منابع امکان دهند ± دوز تقویت کننده بیشتر توصیه می شود باید به تمام مسافرانی که به کشورها یا مناطق که در درمان جراحتها یا داروهای پیش گیرانه بعد از ابتلا مشکل دارند مشاوره داده شود |
| آنسفالیت انتقالی از کنه | برای تمام مسافران آلوده به HIV که قصد پیاده روی، اردو زدن یا کار در مناطق جنگلی آلوده به کنه دارند، توصیه می شود | داده ها در مورد اثربخشی واکسنها محدود است؛ مسافرانی که سلولهای CD4 بیشتر از 400 سلول در میلی متر مکعب دارند کلا پاسخ سرمی خوبی نشان می دهند بیشترین خطر ابتلا در اواخر بهار/اوایل تابستان وجود دارد باید به شدت از نیش کنه و مصرف شیر غیر پاستوریزه اجتناب شود |
| تیفویید (ViCPS) | برای مسافران آلوده به HIV که در معرض خطر بیماری مخصوصا در مناطق پرخطر قرار دارند، توصیه می شود | هر سه سال یک بار دوز تقویتی استفاده شود پاسخ سرولوژی برای مسافرانی که شمارش CD4 مساوی یا کمتر از 200 سلول در میلی متر مکعب دارند، کاهش می یابد روی بهداشت مواد غذایی و آب شدیدا تاکید می شود |
a بیماری های گوارشی[21] شدید بعد از واکسیناسیون تب زرد در افراد HIV منفی که به طور ژنتیکی اختلال محور CCR5–RANTES دارند، گزارش شده است.
b مردانی که رابطه جنسی با مردان دیگر دارند، سو مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی، بیماران هموفیلی که مشتقات خونی مصرف می کنند و بیماران هپاتیت B و/یا همراه با هپاتیت C
ممکن است به بیماران مبتلا به HIV داروهای دیگری چون کوتریموکسازول (تری متوپریم-سولفامتوکسازول) به عنوان داروی پیشگیرانه برای عفونتهای فرصت طلب و/یا ART داده شود. در مورد تداخل دارویی بین ART و درمان ترکیبی پایه آرتمسینین (ACT) برای مالاریا داده های محدودی در اختیار داریم. در یک مطالعه، درمان مالاریای ساده با ACT آرتسونات-آمودیاکین تا حد زیادی هم برای افراد مبتلا به HIV و هم کودکان آلوده نشده موثر بود. هرچند، آنچه که اهمیت دارد این است که 14 روز بعد از شروع درمان میان کودکان مبتلا به HIV در مقایسه با کودکان سالم افزایش 8-7 برابری معنادار خطر نوتروپنی وجود دارد. در حدود یک پنجم اپیزودهای (بیماری) برای گروه آلوده به HIV شدید یا مرگ آور هستند. در میان کودکان آلوده به HIV، خطر نوتروپنی به طور معناداری بالاتر از کسانی است که تحت درمان رژیم دارویی ART با زیدوودین قرار دارند. مسمومیت کبدی برای افاویرنز[22] به همراه آرتسونات-آمودیاکویین گزارش شده است. با توجه به این اطلاعات محدود ولی نگران کننده، بیماران آلوده به HIV که زیدوودین یا افاویرنز دریافت می کنند در حد امکان باید از رژیم درمانی ACT که شامل آمودیاکین باشد، اجتناب کنند. هرچند، عفونت HIV و کوتریموکسازول نیز ممکن است تعداد نوتروفیلها را کاهش دهند اما اطلاعات کافی در مورد تداخل ACT دارای آمودیاکین با کوتریموکسازول و عفونت HIV وجود ندارد تا در این باره توصیه هایی به بیماران وجود داشته باشد.
|
[1] immune reconstitution inflammatory syndrome
[2] pneumocystis
[3] Ritonavir
[4] immunogenicity
[5] Cryptosporidium
[6] Isospora
[7] Cyclospora
[8] microsporidia
[9] Mycobacterium tuberculosis
[10] Leishmania
[11] Trypanosoma
[12] histoplasmosis
[13] coccidioidomycosis
[14] Measles-mumps-rubella
[15] intranasal
[16] Household contacts
[17] Varicella
[18] exemption certificate
[19] pertussis
[20] Neisseria meningitidis
[21] viscerotropic disease
[22] efavirenz