پولیومیلیت (بیماری فلج اطفال)
علتانواع 1، 2 و 3 ویروس فلج اطفال (سه انتروویروس دارای رابطه نزدیک)
نحوه انتقال در کشورها یا نواحی که ویروس فلج اطفال گزارش شده است، این ویروس عمدتا از طریق مسیر مدفوع- دهان منتشر می شود، گرچه مواردی از شیوع ناشی از مواد غذایی یا آب آلوده نیز رخ داده است. در محیط های دارای شرایط بهداشتی استاندارد، انتقال از مسیر دهان به دهان نیز ممکن است شایع باشد. 
ماهیت بیماریپولیومیلیت که به عنوان بیماری فلج اطفال نیز شناخته می شود یک بیماری در سیستم عصبی مرکزی می باشد. پس از اینکه ویروس وارد دهان شد، روده محل اولیه عفونت است گرچه این ویروس می تواند در حلق نیز یافت شود. کمتر از 1% موارد ابتلا به بیماری فلج‌کننده منجر می شود. در کشورهای در حال توسعه، 75-65 درصد موارد در کودکان زیر 3 سال و 95 درصد موارد در کودکان زیر 5 سال رخ می دهد. حالت فلج ناشی از این بیماری دائمی است گرچه بهبود عملکرد تا حدی امکان پذیر است. درمانی برای این حالت وجود ندارد. 
توزیع جغرافیاییتا اواسط فوریه 2012، تنها سه کشور وجود داشتند که در آنها انتقال بومی ویروس وحشی فلج اطفال (WPV) متوقف نشده بود: افغانستان، پاکستان و نیجریه. از اواسط ژانویه 2011 ویروس وحشی فلج اطفال در هند گزارش نشده است و این کشور دیگر به عنوان یک کشور اندمیک برای ویروس فلج اطفال در نظر گرفته نمی شود. سه کشور چاد، جمهوری دمکراتیک کنگو و آنگولا پس از ورود ویروس وحشی فلج اطفال برای مدت طولانی تری درگیر این معضل شده اند و در نیمه دوم سال 2011 همچنان مواردی از بیماری فلج اطفال در این کشورها گزارش شده است. ورود ویروس وحشی فلج اطفال از کشورهای آلوده به کشورهای عاری از آن همچنان رخ می دهد که سبب شیوع موارد جدید می شود. تا اواسط فوریه 2012، شیوع ویروسی وارداتی در کشورهای عاری از فلج اطفال زیر ادامه داشته است: جمهوری آفریقای مرکزی، چین (استان سیب جیانگ) و نیجر. تا زمانی که انتقال ویروس فلج اطفال در سطح جهانی متوقف نشده است، تمام کشورهای عاری از این ویروس در معرض ورود و شیوع مجدد قرار دارند. 
خطر برای مسافرانعواقب بالقوه عفونت فلج اطفال شامل فلج شدن و گاهی اوقات مرگ می باشد. عفونت و فلج شدن ممکن است در افراد غیرایمن در هر گروه سنی رخ دهند. مسافران آلوده، ناقلین بالقوه برای انتقال و احتمالا معرفی مجدد آن در نواحی عاری از ویروس فلج اطفال هستند. تا زمانی که این بیماری در سطح جهانی ریشه کن نشده است خطر ابتلا به عفونت فلج اطفال (برای مسافران نواحی آلوده) و شیوع مجدد آن در نواحی عاری از ویروس (توسط مسافران نواحی آلوده) وجود خواهد داشت. تمام مسافران به و از نواحی آلوده به ویروس فلج اطفال بهتر است واکسینه شوند. برای دریافت اطلاعات بروزرسانی شده درباره وقوع موارد جدید در کشورهای مختلف به آدرس www.polioeradication.org/casecount.asp مراجعه کنید.    
واکسن

OPV به دلیل تجویز خوراکی، برتری در اعطای مصونیت روده ای و هزینه پایین واکسن انتخابی برای ریشه کنی جهانی ویروس فلج اطفال و کنترل بیماری فلج اطفال در بسیاری از کشورها بوده است. تنها عارضه جانبی مرتبط با استفاده از OPV که در موارد بسیار نادر رخ می دهد VAPP (پولیومیلیت فلج کننده وابسته به واکسن) می باشد که ممکن است در فرد واکسینه شده یا افراد در تماس با او رخ دهد. خطر کلی VAPP 1 مورد در هر 2/4 میلیون دز تجویزی تخمین زده می شود. 

تا زمانی که انتقال ویروس وحشی فلج اطفال در سطح جهانی متوقف نشده است، WHO توصیه می کند که OPV بهتر است واکسن انتخابی برای ایمونیزاسیون روتین نوزادان در اکثر کشورها باقی بماند. واکسیناسیون اولیه OPV (سه دز) باید بر طبق برنامه ایمونیزاسیون ملی ارائه تجویز شود برای مثال در 6، 10 و 14 هفتگی یا در 2، 4 و 6 ماهگی. فاصله بین دزها باید حداقل 4 هفته باشد. در کشورهای پرخطر برای ورود و انتشار ویروس فلج اطفال بهتر است اولین دز OPV در بدو تولد ارائه شود.   

واکسیناسیون روتین با IPV تنها بهتر است فقط در کشورهایی با پوشش ایمونیزاسیون بالا (بیش از 90%) و خطر پایین ورود و انتشار ویروس فلج اطفال استفاده شود. برای ایمونیزاسیون اولیه با IPV بهتر است سه دز تجویز شود (آغاز از سن 2 ماهگی). اگر ایمونیزاسیون اولیه زودتر آغاز شود (مثلا با برنامه 6، 10 و 14 هفتگی)، بهتر است یک دز تقویتی پس از یک بازه حداقل 6 ماهه ارائه شود. (برنامه IPV با چهار- دز). 

واکسیناسیون روتین با یک برنامه متوالی IPV و در ادامه با استفاده از OPV می تواند در کشورهایی با خطر پایین ورود ویروس فلج اطفال و پوشش ایمونیزاسیون بالا استفاده شود. 

پیش از سفر به مناطقی که هنوز موارد جدید بیماری فلج اطفال در آنها رخ می دهد، مسافران کشورهای عاری از فلج اطفال باید اطمینان حاصل کنند که واکسن مناسب برای سن خود را بر اساس برنامه ایمونیزاسیون ملی دریافت کرده اند. مسافران نواحی آلوده به ویروس فلج اطفال که قبلا سه دز از OPV یا IPV دریافت کرده اند بهتر است پیش از عزیمت یک دز دیگر دریافت کنند. مسافران نواحی آلوده که قبلا واکسن فلج اطفال دریافت نکرده اند بهتر است پیش از عزیمت برنامه کامل ایمونیزاسیون اولیه را دریافت کنند. 

پیش از سفر به خارج، افرادی که در نواحی دارای موارد جدید فلج اطفال زندگی می کنند باید دوره کامل واکسیناسیون بر علیه فلج اطفال دریافت کنند (ترجیحا OPV) تا مصونیت روده ای افزایش یافته و خطر انتشار ویروس فلج اطفال کاهش یابد، در غیر اینصورت ممکن است منجر به معرفی مجدد این ویروس به نواحی عاری از آلودگی شوند. مسافرانی که از نواحی آلوده هستند بهتر است حداقل 6 هفته پیش از هر سفر بین المللی یک دز OPV اضافی دریافت کنند.

در صورت سفر فوری، بهتر است حداقل یک دز OPV ارائه شود (بطور ایده آل 4 هفته پیش از عزیمت). ورود به برخی کشورهای عاری ویروس فلج اطفال (نظیر عربستان سعودی) مستلزم آن است که مسافران کشورها یا نواحی آلوده پیش از درخواست برای ویزا بر علیه فلج اطفال واکسینه شوند یا در زمان ورود یک دز اضافی دریافت کنند (یا هر دو). 

به تمام مسافران توصیه می شود برگه سوابق واکسیناسیون خود را به همراه داشته باشند چرا که ممکن است در زمان ورود به کشورهای دیگر شواهد واکسیناسیون فلج اطفال درخواست گردد (ترجیحا بهتر است از گواهی بین المللی IHR 2005 برای واکسیناسیون و پیشگیری استفاده شود). این گواهی از وب سایت  WHO به آدرس http://www.who.int/ihr/IVC200_06_26.pdf قابل دریافت است.